The book is both a personal and a historical narrative that contains stories and observations which provide a window into the Bahá'í community of Persia in the early 1900s, and the Bahá'í communities of Europe in the 1930s. Over 900 footnotes and 40 historical photos accompany this narrative.

The foreword of the book tells the story of how this manuscript was preserved over the past 70 years and how it has become relevant to the most recent developments in Iran. The Introduction of the book informs the reader with an overview of the life of the author. An English translation of these two sections is included at the end of the book.

معرفی‌ کتاب: «چگونه بهائی شدم» روایتی است که بر‌محور تحول می‌چرخد و با گذشت زمان، پیام نه‌چندان نهفتۀ آن تائید گفته‌ای است که «آنان‌ که گذشته را به خاطر نمی‌آورند محکوم به تکرار آنند.»

میرزا عنایت‌اللّه اصفهانی که بعد‌ها به سرهنگ عنایت‌اللّه سهراب ( 1270 - 1347 ه.ش.) شناخته شد، در طول عمر خود متاثر از تحولات عظیمی‌ بود که در نیمۀ اوّل قرن بیستم میلادی در ایران رخ داد. وی این تحولات را در بخش اوّل این کتاب به سبک مختص دوران خود به رشتۀ تحریر در‌آورده و شگفت اینجاست که بعد از گذشت ۷۰ سال، این روایت مخاطب را به دورانی دور ولی‌ آشنا می‌برد و نه‌تنها شباهت‌های ایران امروز با ایران ۱۲۰ سال پیش را آشکار می‌سازد، بلکه به تحولات سرنوشت‌ساز ایران نیز اشاره می‌نماید.

مشاهدات او در دوران نوجوانی و ورود او به جامعۀ نو‌ظهور بهائی ایران در بخش اوّل کتاب و روایت سفر اداری وی به اروپا و زیارت از اماکن مقدس بهائی در بخش دوم، دریچه‌ای بی‌بدیل بدرون جوامع پویای بهائی ایران و اروپا در اوائل قرن بیستم فراهم می‌سازد و تحول در شخصیت اوست که این دو بخش را به هم پیوند می‌زند.