یادنامه صدمین سالگرد درگذشت عبدالبهاء ۱۴۰۰ش / ۲۰۲۱ م

شامل چهارده مقاله از چهارده پژوهنده، با تصاویر متعدد در ۶۷۲ صفحه

کتاب عبدالبهاء  فرزند ایران کوششی در نمایاندن پیوند تاریخ دیانت بهائی با تاریخ  جاودانی ایران  و نقش بارز این آیین  در جنبش روشنفکری ایران در صد و هشتاد سال گذشته، به‌ویژه در صدر مشروطه است؛ همان حقیقتی که گرفتار تاریخ‌زدایی شده و امروزه حتی گفتگو از آن جُرم محسوب می‌شود

در طول سی سال رهبری جامعهء بهائی (۱۸۹۲ تا ۱۹۲۱م.) عبدالبهاء با نامه‌های بیشماری  که از تبعید ناخواستهء خود در  عثمانی به ایران می‌فرستاد هزاران تن از ایرانیان را با تعالیم پدرش بهاءالله آشنا ساخت و از بهائيان خواست که هم‌میهنان خود را با آن تعالیم آشنا سازند. بدین‌ترتیب دامنهء گسترش دیانت بهائی و تعالیم آن در دهه‌ها پیش از انقلاب مشروطه در سراسر ایران، حتی دهات دورافتاده گسترش دیافت، به ماوراء مرزهای ایران، به آسیای مرکزی و قفقاز و سپس به اروپا و امریکا رسید. آنچه اعبدالبهاء  گفت و نوشت در بزرگداشت انسان و مقام او، تساوی حقوق زنان و مردان، لزوم تعلیم و تربیت به ویژه تحصیلات دختران، آزادی عقاید و وجدان، لزوم توافق دین با علم و عقل، تساوی نژادها، حکومت مردم بر مردم، صلح عمومی و خلع سلاح و امثال آن بود

 عبدالبهاء  نُه ساله بود که همراه خانواده به دستور ناصرالدین شاه از ایران  به عثمانی تبعید شد و پس از آن هرگر نتوانست به ایران بازگردد، ولی به شهادت آثارش در تمام عمر  با عشق به ایران زیست، با سخنانی ستایش‌آمیز از ایران گفت و نوشت، تا پایان عمر  رسوم و عادات ایرانی را حفظ کرد  و آرزویش سربلندی و آبادانی آن سرزمین بود

کتاب عبدالبهاء  فرزند ایران، در  دوازده فصل به بررسی افکار و تعالیم و شرح زندگانی این شخصیت برجستهء تاریخ ایران، به ویژه هنمودهای او در دوران انقلاب مشروطیت ایران (۱۹۰۵م) می‌پردازد،  کتابی است برای همهء علاقمندان به تاریخ و سرنوشت ایران که شاید بتوان در آن پاسخی به این پرسش یافت که چرا و چگونه مردم ایران که یک قرن پیش  جنبش مشروطیت را آفریدند امروزه به جمهوری اسلامی رسیده‌اند